"EZAN"

Âyet der: ‘“Çok yakından seslenince müezzin!”’

‘“Ayağa kalkmasına ölünün!”’ Çıkar izin!

‘“O müezzin!”’, ‘“Rûh”’umuz! Bize ondan yakın yok!

Ölmek veyâhut ermek, kaderi hepimizin!

Erersen! Bu son ezân! Bir istiklâl marşıdır!

Her zât ayağa kalkar! Bir istikbâl marşıdır!

Sağ iken âzâd olan Rûhu! Öper MUHAMMED!

‘“Arş”’ üstüne oturtur ÂLÎ! İkbâl marşıdır!

Eğer taptığın tanrı, ise hayâl! Vehim! Zan!

Seni bir hayvân gibi! Boğazlar bu son ezân!

Rûhun der: ‘Ben dururken niye uzağa gittin?

Ben uyarırken seni, duyduğun vakit bazan!’

İşte bu en son ezân, ‘“Sûru’”dur İsrafil’in!

HAK kulağa dâvudî sesidir! Cebrâil’in!

Ama gaflet içinde! Hayâtını sürerken,

‘“Kulak zarın patlarsa!”’ Sesidir Azrâil’in!

M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ

ANKARA – 1996