GAYB-1
ÜSTAD M.H. ULUĞ
"GAYB-1"
Sıra insân öldüğü vakit hesaba gider!
‘Ya RAB! Beni ateşten koru, Cennete koy’ der!
Sıra dışı insânsa der: ‘Âlem aynasında,
Gördüğümün aslını bana göster ! Ey Peder!
‘“Gölge uzantısını”’ seyretmekten usandım!
Gölgenin sâhibine âittir zîrâ andım!
Karagöz perdesinin ardında kara gözüm!
Muma püf dediğinde sâhibime uyandım!’
HAK der: ‘Görüntün örter kendisini aynanın!
O benim görünmeyen vücûdumdur! Uyanın!
Görüntün silinince sen değil, ben kalırım!
Kâfir örten demek! O, görüntü yanın yanın!
Kopyandan geç! Aynada onu gösteren nûrdur!
Görüntüsüz tek şey o! Nûr olmak bir onurdur!
Görünmeden gösteren ayna gibi tek şey O!
Ayna da Gayb, Nûr da Gayb! Bu sırrın üstünde dur!
Ehad ayna! Sonsuz bir! Vahîd hayâl! Sonlu bir!
Sonluların toplamı sonsuz olmaz der, cebir!
Zaman iç duyu! Mekân dış duyu! Hepsi büyü!
Edemez kendi hayâl olan, hayâli tâbir!
İç de benim! Dış da ben! Sen nesin? Sen nerdesin?
Karagöz oynatılan tiyatroda perdesin!
‘“Ben o perde ardından konuşurum kullara!”’
Sen o perdeyi dön de! Özün hoş geldin desin!
Bil ki ben ne yerdeyim! Ve ne de göklerdeyim!
Ya ben, ya yer ve Gök var! Evren kurgu bir deyim!
Dünyâ ve Ahiret de zamana âit hayâl!
Kesintisiz süre var! ‘Ben ölümsüz erdeyim!’
‘O ölümsüz er’, ‘“Bâkî”’ denen ‘“İç yüzün senin!”’
Ona girince, sonsuz olur boyun ve enin!
‘“Boyutu Gökler ve yer kadar olan Cennet”’ bu!
‘Benim iki kutbumdan geçer artık eksenin!’
Olursun sen MUHAMMED ÂLÎ kutublu bir nûr!
Bir kutbunda ‘“Sekîne”’, birinde ‘“Rûh”’ bulunur!
Artık ‘“Ateş yakılan bir yeşil ağaç”’ değil,
Yanmadan yakan ‘“Sîna ağacı”’sın! Ne onur!
Zîrâ sende yatıyor sana âit bir yatır!
‘Kaldırdın mı ayağa’, RABB’ine geçer hatır!
Zaten onu görünce hiç bir dileğin kalmaz!
Çünkü sana, kendine çıkacak ‘“İp”’ uzatır!
‘“Gayb’ı sırf ben bilirim!”’ Yâni ben ‘“GAYB”’ım! Anla!
Vücûdumu sakladım! Örtünerek insânla!
Ayna vücûd! Aynaya yansıyan hayâl mevcûd!
‘Ben’ olmazsan, bunu ben anlatamam lisânla!
Dünyâya değil ‘“Arz'a vâris oluruz Bizler!”’
Dünyâdayken uyanan, Arzın yolunu izler!
‘“Başka âyetler gelir kaldırılanlar için!”’
Yâni hep ‘ben ben’ değil, hep ‘“Biz Biz”’diyen sizler!
Bu mesajımla Uluğ açtım artık perdemi!
‘“Doğru belli olunca, yanlışın biter demi!”’
Sırrı açmama rağmen kâfir kalan toplumun,
Yerine gerçekleri gelir! Sen uyar emi!’
M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ
İZMİR – 10.04.1998