"HÛ"

Âşık olup, ezel, feyzi sübhâna!

Cemâli görmeye geldim cihâna!

Girerek kendimle bir imtihâna!

Alnımın akıyla verdim eyvallah!

Dışımı yıkadım Câmide suyla!

İçimi arıttım ‘Meydan da’ hûyla!

Dünyâmış, ahretmiş gibi hayhuyla,

Kalmadı bir ilgim! ‘Erdim’ eyvallah!

Dolunca aşk ile bak HAK nefesim!

Dar geldi Rûhuma şu ten kafesim!

Bütün Yezîdlerden geçip hevesim!

Postu ‘KERBELÂ’ya serdim eyvallah!

Artık bir yerdeyim ki! Yerde değil!

Kefen de! Tabutta! Makber de! Değil!

Sıratta,mîzân da, mahşer de! Değil!

Sırrımı ÂLÎ’de derdim eyvallah!

Cemaziyel âhir bin üç yüz doksan!

Bir ‘“Kevser”’ uzattı ‘FÂHRİ HORASAN!’

Canımı Canana ederek ihsân ,

‘“NÂCΔ’ler içine girdim eyvallah!

M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ

ANKARA - 1971

‘“ HÛ DOST ”’

Aça gitti, toktan derlenen nakdîm!

Bir nefes gafletle geçmedi vaktim!

Her kulun, ALLAH’a koç sunduğu gün;

Ben kendi canımı eyledim takdim!

Canan kıblesine döndüm yüzümü!

Yerde yumup Gökte açtım gözümü!

Fâtiha okurken ağlama bana!

Fâtihim ben! Buldum ÂLÎ özümü!

M.H. Uluğ KIZILKEÇİLİ

ANKARA – 1980