"ALLAH’IN İPİ"

İç içe dâireler bütün yaratılanlar!

En iç ortak merkezi, kâlb ‘ALLAH’ diye anlar!

Her ortak merkez bir, öz! Ve özler ortak eksen:

‘“ALLAH’ın ipi”’ denir! Onu tutabilsen!

İnersin herbir özden geçip ortak merkeze!

Selâm verirsin yâni ‘Eren’ olmuş herkeze!

Ve ‘EHL-İ BEYT’ karşılar ilk iç merkezde seni!

Artık ‘“RAHMET”’ olarak kullanırsın ekseni!

Merkezin RÛH’un olur! Çemberin beden: küre!

Dâireler fışkırtıp yükselirsin ‘“Şükür”’e!

Ey uçan dâire! Kendi ortak merkezini bul!

Başka hiçbir ibâdet, bil ki edilmez kabûl!

Çivisi çıkmış küre, bir yük olur uzaya!

Zerre zerre dağılır o! Uzaya uzaya!

En korkunç ceza budur! Sıfır kişisel bilinç!

Çemberini etmiştir reddettiği merkez, linç!

Fışkırtır merkez, yâni RÛH, kendine bir çember!

Çapını da yapar o, ‘“Uyarıcı peygamber!”’

‘“HAKK’ı hak bilgin ancak değerlendirebilir!”’

ALLAH’ı vücûd, kulu mevcûd olarak bilir!

M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ

ANKARA – 15.01.2002