“H”

Rûhu kopya et de sen! Ancak o zaman kasıl!

İnsân kopya etmekten hiç bir şey olmaz hâsıl!

Olmadığına göre, bak gölgenin gölgesi!

Biz bir fotokopiyiz! Asla değiliz asıl!

Işığın gölgesi yok! RÛH kopya edilemez!

Güneşte oturanlar gölge nedir bilemez!

Evrende bir tek RÛH var! Işınları sayısız!

Işını yakalayan başka bir şey dilemez!

Yerdeki gölgene bak! Hep sana eder secde!

Hayâlin bile Rûhun önünde gelir vecde!

Güneş battığı anda, kopyan sende saklanır!

Sen İbrâhim ol da ‘“Ben batanları sevmem”’ de!

İBRÂHİM zîrâ kopya değil! Aslın ismidir!

Ne batar ne doğar o! Aynen HAKK’ın resmidir!

Kopyası gibi yere düşmez! Şekli değişmez!

Ancak Mîrâçta nazar edilenin cismidir!

Onun adı ‘“HANÎF”’tir! Hiç bir gölgeye tapmaz!

Yâni kendi dışında o hiç bir kopya yapmaz!

Sîna’daki ağacı yakmaz iken ışını!

Mûsâ’ya der: ‘“Yaklaşma!”’ Henüz kopyasın biraz!

‘“Atanız İBRÂHİM’in dînine HAK dönün”’ der!

Atamız ÂDEM’e o, yalnız secde emreder!

Öyleyse İbrâhim ve Âdem baba aynı sır!

İbrâhim’de ilk hece ‘EB!’ Yani demek Peder!

İbrâhim’in Tevrât’a göre ‘“Abram”’dı adı!

Çocuğu olmuyordu! HAK’tan çare aradı!

İsminin ortasına HAK ‘H’ harfini koydu!

Abraham baba oldu! ‘H’ , İshak’a yaradı!

Eşiyle ayni anda Sari de için için,

Duâ etmişti HAKK’a, kısır olduğu için!

İsminden ‘İ’ alınıp eşdeğer çift ‘H’ oldu!

Bir ‘H’ Abraham, bir ‘H’ Sareh yaptı! Çöz niçin?

Sen bunu çözemezsin! Harf ilminden gafilsin!

Sâfsata bilgin ile şişmiş mağrur bir filsin!

Âdem’e öğretilen esmâ ‘Yirmi dokuz harf!’

Ayağa kaldırdın mı onları, ‘“İsrâfilsin!”’

ALLAH en son harfine indiğinde olur ‘“HÛ!”’

Û yardımcı ses! Kaldır! ‘H’ kalır! Buldun ‘“Rûh”’u!

H, ebcette beş eder! Demek ,‘“EHLİ BEYT”’ imiş,

Âdem’e üflenen rûh! Bilmez İblîs güruhu!

M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ

ANKARA- 21.03.1997