“ÂDEM BABA!GURK BABA"

Selâm! Avanta bankın Dünyâdaki şubesi!

Kendini esir almış, sırf kaza âit besi!

Tek amacın, zahmetsiz yutabilmek! Yani lüp!

Dünyâ senin indinde, mîrâs yenen bir kulüp!

Ölene dek titrersin yumurtadan çıkana!

Olmuşsun hem! Gurk baba yavruna! Hem gurk ana!

ALLAH der:‘“Sınamadır size evlât ve mâl mülk!”’

Kimse kimseye yâni ne olsun yük! Ne sülük!

Çalışan sitem etmez! Hâlâ fakirdir diye!

Alın teri, ALLAH’tan ona kâfi hediye!

Gece gündüz düşlersin kafanda bir tek şeyi:

Köşe kapıp âlemde! Dönebilmek köşeyi!

Âlemde dönülmeye lâyık, bir tek köşe var:

İsmi kâlbdir! Dönmeyen, kalır âlemde davar!

‘“Emek yoksa! Yemek yok!”’ Budur HAKK’ın buyruğu!

Kasap kedisi şişman! Ama kesik kuyruğu!

Yardım edeceklerle, doluyken önü ardı,

MUHAMMED, pabucunu bile kendi yamardı!

Kızı kan tükürürken, yardımcı isteyince,

Duâ öğretti ona! Mesaj var bunda ince!

“Tok mü’min için haram derdi sadaka, zekât!”

Hediyeye verirdi o karşılık, iki kat!

ÂLÎ kovdu, avanta isteyen kardeşini!

Muaviyeye gitti! O, bitirdi işini!

Yanlız kendi ‘ego’na cimri ol! İkramı kes!

Ondan öç almak için, hep dağıtmalı herkes!

Kendi egon düşmanın! Yen! HAK’tan al ganimet!

Cihadın ganimeti, kursakta kalan nîmet!

Altın çuvallarından atlarmış ecdâdımız!

Varmış kölelerimiz! Beslememiz! Dadımız!

Sırasını beklermiş haremde! Yüz bâkire!

Aygır, cihâdla meşgul iken, kâfir münkire!

‘“Böyle ego için der ALLAH gebertilesi!”’

HAKK’ın, HAK’tan korkmayan âlemdeki gölgesi!

Derede gâvur kesen, olurmuş derebeyi!

Helâli gasp edenin sonu gelir mi iyi?

Torunu, muhtaç kaldı gâvurdaki lokmaya!

Ekmek kabarmaz! Yoksa içinde helâl maya!

Biri hariç, cennette Âdem’inken her parsel!

Yasak olanına ilk, tamahkârca koydu el!

HAK cennetten kovdu! Hak yediği vakit Âdem!

İncir yaprağı koydu! Çıplak kalarak o dem!

Cennet, Arapça ‘Güzel ve büyük bahçe’ demek!

Ahdi bozana kalır! Sâdece incir yemek!

Ebû Bekir, Ömer de ‘bahçe’yle oldu sınav!

FÂTMA’ya vermediler! Ego’ya oldular av!

Yâni kısaca, tekin değildir cennet işi!

Ansızın cehennemde bulur kendini kişi!

‘Bu uyarılar nerden çıktı’ diye sormayın!

Abdala mâlûm olur, on dördü iken ayın!

İki tür baba vardır: Gurk baba! ÂDEM BABA!

Kuluçkaya yatmayan HAK dostlara merhabâ!

M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ

İZMİR – 14.10.1998