"AHİRET"

HAK der ‘“İnsân için var ahrette çok uğraşı!”’

Evrenin evrimine! İçerden yapar aşı!

Can ! Cennette hazırlar doğacağı Âlemi!

Ahret bir iç atölye! ‘“Ses ”’le yaratma demi!

Orda geliştirilir! Her varlığın şeffafı!

Tembel ve sorumsuzun! Mümkün değildir affı!

Her an! Hiç durmaksızın! Çalışıyor iken RAB!

Bir benzetmedir! Hûri! Oğlan sevmek! Ve şarab!

Melek gibi o vicdân! Kesilir bir zebâni!

Can! Arz cehenneminde bulur kendini âni!

Sınıfında aldığı için en kötü karne!

En ilkel coğrafyada! Olur o reenkarne!

Tam bir beyin yapamaz! Rahimde o kendine!

Girer sapık bir yola! Veya saçma bir dine!

Şimdi açıklayalım! En büyük sır! Eceli:

Bir önceki hayâtın! Bunda var etkin eli!

Şansa bırakmaz işi! Kulu Arz’a gönderen!

Süreyi ALLAH saptar! Süreci ise! Eren!

Doğmadan inşâ eder! Kişi her bedenini!

Hakeren tespit eder! Herşeyin nedenini!

‘“Sesli bir boru”’ yapar! Şeffaf iken her kişi!

İçi boş! Yâni uzay! Akort, erenin işi!

Ona akort edilir! İlk fizik hücre yâni!

Boru yine de titrer! Kaza olsa da âni!

Ecele kadar verir ölene bu! Çok acı!

İyiye! Erenden var, anestezi ilâcı:

‘“Ses”’ susuncaya kadar! İlâç uyutur onu!

‘“Boru”’ susar! Uzayda uyanır! Başın sonu!

ALLAH’a, ahrette de! Yardım zorunda her kul!

Evren! HAK olmak için eğitim veren okul!

‘“Dünyâda da o! Bana yardımcı olunuz der!”’

‘“Andını tut!”’ ‘“Yakın ol!”’ Bunu kasteder PEDER!

M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ

ANKARA – 02.11.2001