“BOSNA ŞEHİTLERİ'NE”

Boş sözlere karnım tok! Bana anlatma Garbı!

Önce açıkla bana! Bosnadaki şu harbı!

Kalbi İslâm’a, yâni ALLAH’a kinle dolmuş!

Sonunda koca tanrı, bir ‘aziz peder’ olmuş!

Her nefes, HAK’tan iken bir zikir hediyesi,

Gelmemiştir içinden! Bir defa ‘“HÛ”’ diyesi!

‘Şeytan üçgeni’ çizer eliyle! Çökünce diz!

Şeytana diz çöktüren RAHMÂN’dan yok onda iz!

Taptığı Tanrı bile, durur hâlâ askıda!

ÎSÂ’yı çivileyen eller! Hâlâ baskıda!

Birleşmiş Milletler yok! Birleşen sâde çıkar!

Karnını deşti mi Jak! İçinden Deccal çıkar!

Güvenlik konseyi var! Yok olan! Güvencesi!

Olur mu güvencenin? Sencesi ve bencesi!

İblîs, olmuş majeste! Şeytan, genel sekreter!

Firavunlar, ekselâns! İnsân hakları, eter!

Dost tutandan dost olmaz! Kötüye çıkmış ünü!

Bırak! Şu sütü bozuk haçlılar kulübünü!

Çalışmayı tapınma hâline getirmişler!

Bu arada her türlü duyguyu yitirmişler!

Sana der ‘şöyle veya böyle varsa milyarın,

Garantiye alınmış sayılır artık yarın!’

O ne bilsin ki! Yarın, ‘“Hesab âlemi”’ demek!

Boşa çıkar orada, bencil olan her emek!

Her gâvurun evinde nasıl varsa bir köpek!

Her köpeğin evinde var bir gâvur! Gözü pek!

‘Kızım’ dediği kızdan, daha zor soyulur muz!

Altı, üstünden saçlı! Parfüm sürmüş bir domuz!

Her erkeğin çiğneyip de tükürdüğü sakız!

Oturak âleminden gelme oturaklı kız!

Tek küpeli oğlanı, evlenir oğlan ile!

Bu soysuza şifâsız her tür belâ az bile!

Kendi çöp tenekesi! Çevresini kirletmez!

Kalb dövize endeksli! Ciğer on para etmez!

Yıl uğursuzun ise, bil son çağ uğurlunun!

Maya tuttu a dostlar! Batılları yoğurun!

Sonra o pişkinleri, HAK fırında pişirin!

Dağ kalktı mı aradan! Ferhât’ın olur Şirin!

TANRI şeytanı çizdi! Ama sıfırlamadı!

Çünkü düşmeden önce, ‘Işıklı’ idi adı!

Can bedende batınca, unuttu‘“İlk sözünü!”’

Gerçek batı, ‘batık can!’ Çıkar da bul ÖZÜNÜ!

M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ

ANKARA - 07.04.1996