“HAK DÜZEN”

Âciz aklın keşfidir dünyâda demokrasi!

Sözde seçimle geçer başa bir sürü âsî!

Âdem bir seçimle mi acaba başa geçti!

RAHMÂN rûh üfleyince onu halîfe seçti!

HAK almadı sâf olan meleklerin oyunu!

Akıl veren iblîsin bozuldu bak oyunu!

Sırf çamur imalâtı insân, olmadı lider!

HAKK’ın rûhu üflenmiş insâna HAK ‘“Âdem”’ der!

Elmas soylu kömürdür! O Rûh herkeste saklı!

Bu doğal nûra perde çeker! İnsânın aklı!

Ekmek çok yavan olur! Mayasız ise hamur!

Rahmet kabûl etmez toz, sulansa olur çamur!

Çamura bağışlanmış rûhtur! En büyük ihsân!

Seçilmiş olmak ile seçkin olamaz insân!

Seni kandırmak için ortaya konur sandık!

Dedirtir sonra sana, ‘sizleri adam sandık!’

Îsâ, ‘“Sizler hepiniz birer çobansınız”’ der!

Toplum sürü olursa, onu kösemen güder!

Kösemendir, sürünün seçtiğinin bak ismi!

Kendi gibi hayvandır! Güçlü ise de cismi!

Çobanı ise sürü değil! Sâhibi seçer!

Köpeği seçmek hakkı, yalnız çobandan geçer!

Kurdu hiç kimse seçmez! O hep vardır ormanda!

Sürüye düşmandır o! Her yerde ve her anda!

Kurda karşı sürüyü koruyansa, köpektir,

Çünkü kurt ile ayni soydandır! Gözü pektir!

Sözün özü: Seçtikçe ezilenler ezeni,

Sürecektir sürekli! Vahşî orman düzeni!

Serbest pazara çıkar bu düzmecenin sonu!

Bir tok, bin aç yaratır! Terketmez isek onu!

‘Besin dolaşmaz ise kan gibi her hücrede!

Hücreyi, toksa kanser! Açsa, kangıren ede!’

Hak yersen kurtulmazsın! Versen kırkta kırk zekât!

HAKK’a tapmış olmazsın! Kılsan da elli rekât!

ALLAH ilâh kökünden tür adı! Özgü ad, HAK!

Var’a verip varlık O! Oldu isme müstehak!

Kendini ver ALLAH’a! Kendindekini halka!

Başka hiçbir tapınma, geçerli olmaz HAKK’a!

M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ

ANKARA – 1996