“İLK HÜCRE”

‘İlk hücremizdir!’ Rûhun vücûdda halîfesi!

Ne yaparsak kaydeder! O, GAYB’ın sahifesi!

Hep titreşen bir atom! Yâni ses! Madde değil!

Hem ilk ! Hem de son olan! ‘NOKTA’ sırrına eğil!

Âdem’in vücûdundan gelen emânet hücre!

‘“Bin yıla eşit gece!”’ ‘“Selâm o”’ ‘“Benzer fecre!”’

Her hayâtta naklolur! O bedenden bedene!

‘“Eskilerin eskisi!”’ ‘“En yakın!”’ ‘“Halk edene!”’

‘Bana verdiğin sözü! Sen asla unutma’ der!

Adı ‘“Fuad!”’ İçinden Rûh sana hitab eder!

Tüm geçmiş çilelere ve hazlara âit ses!

‘“Şah damarda”’ki Âdem! Secde etmeli herkes!

Sevab ile günâha! Odur tarafsız tanık!

RABB’in O ! Sözünü tut! Yoksa olursun sanık!

Sol karıncığa girer! Sperminden babanın!

Şeffafa kordon bağlar! İşte bu doğum anın!

Her dolaşımda çeker kan ! Çevrenin filmini,

İlk hücreye verir! Yok video ondan mini!

Ne yapsan! Ne düşünsen! Ne desen! O kaydeder!

Kur’an ona! ‘“Şerefli tutanak meleği”’ der!

Her atomu titretir vücûdda! Kendine denk!

İster ki! Kendisinden hepsi onlar alsın renk!

Her bedende ilk hücre! Onun tohumu! Niçin?

Titreyip bedenini inşâ ettiği için!

İlk atomu da şeffaf! Meselâ şeffafsa ten!

Şekil veren ve bozan! ‘Bir borudur hep öten!’

Ölmeyen, değişmeyen! Birtek hücre! Bil odur!

Kordonunu sökünce! Kâlbine der ‘Artık dur!’

Kâlb durunca üç gün o! Kayıtları nakleder!

Şeffaf tene: ‘Bunları arzu tene naklet’ der!

Kordon bölünür! Kayıt şeffaf tene geçince!

İnsân tam o an ölür! Burda bir sır var ince!

Cesetten ayrı değil! İlk üç gün! Şeffaf beden!

Büyük kötülük yapar ona! ‘Gürültü eden!’

Sesle ağlarsan! Şeffaf ten hiç kayıt alamaz!

Ahrete bomboş gider can! Orda pek kalamaz!

Kaydı yok ki! Verilsin hesabı son hayâtın!

Erenler der:‘Canı siz hemen bedene atın!’

Bir hayât deneyimi! Olur harcanmış böyle!

Zamandan daha büyük kayıp olur mu! Söyle?

ALLAH ! ‘“Zaman üstüne!”’ Bu yüzden yemin eder!

‘“Şimdi yargılasam ben!”’ ‘“Herkes ateşliktir”’ der!

Ölene! Kısık sesle ve şahsen duâ edin!

‘“Sevgiden daha güçlü hiçbir şey yok”’ diyor din!

Cesedi üç gün sonra yak! Yoksa yanar filim!

Filmin deposu ‘Şeffaf ten de yanar!’ Der ilim!

Üç gün sonra şeffaf ten! Ölüp olur hayâlet!

Cesetle aynı erir! Bilinç yok! Yüz rezâlet!

‘Alt arzu ten’ cehennem, üst arzu, cennet yaşar!

Düşünce sınırını, akıl bedende aşar!

Korkunç ateş içinde! Alt arzu ten geberir!

Bütün bencil hırsları tükendiğinde erir!

Vicdân ! Arzu bedenin ‘İlk hücresinin’ ismi!

Bütün hayâtımızın en canlı olan resmi!

Alt arzu ten ölünce! Cin girip hortlak olur!

Medyum şeffaf ten verse! İnsânmış gibi solur!

Cennet anlatılamaz! Güzel bir renk âlemi!

Her arzu gerçekleşir! Kimse bilmez elemi!

Arzular tükenince! Ölür ‘üst arzu beden!’

Her arzunun bir hayâl olması buna neden!

Bu yüzden her arzunu ölmeden sen denetle!

Çoğu olsun rûhunla, pek azı etle!

Ve ‘akıl beden’ girer! Bir akıl âlemine!

Her düşünce ses olur! Her söz benzer yemine!

Akıl beden ölünce! Bilgeyse çıkar Rûha!

İdealini yaşar! Bu, yasak ham güruha!

Reenkarnasyonunu orada kendi seçer!

Evrimine en uygun olan bir model biçer!

Bilge! Bilgin! Sanatçı! İçin bu işlem mümkün!

Yol gösterir HAKEREN! Yâni diyebilen ‘“Kün!”’

‘“Bütün bedenler ölür ilk tohumları bâkî!”’

Her biri ‘“HAKK’ın yüzü!”’ Secde şarttır illâki!

Her atom titrer! Alıp ilk atomdan ayarı!

Bu ayar için yapar sana o hep uyarı!

İnerken her ilk atom! Beden çizer kendine!

Sestir onun kalemi! RAHMÂN O ‘“HANÎF DÎN”’e!

İster ki her hücresi olsun kendinin tipi!

Zîrâ odur ‘“ALLAH’ın her bedendeki ipi!”’

İnerken her ilk hücre bedenini yeniler!

‘“Piştikçe, diyor ALLAH, yenilenir deriler!”’

Bedenler yenilenip değiştikçe hücreler,

Özüyle bütünleşip bencilliğini eler!

Kıyâmette! Herkesin ilk hücreleri kalır!

Onları, çıkarmış HAK tekrâr içine alır!

‘Hacer-i esved!’ Arzın ilk atomu timsâli!

ARZ ! RESÛL’ün vücûdu! Rûhu, HAZRET-İ ÂLÎ!

M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ

ANKARA – 17.12.1998