“ÖLÜM KORKUSU”

Bu dünyânın direği aymazlıktır! Ondan kaç!

Buna sebep, ölümden korkmandır! Perdeyi aç!

Duâ, şöhret, seks, para, alkol, gezi, eğlence!

Ölümü unutmakta boş çırpınış! İşkence!

Ölüm korkusu ile kimse çıkamaz başa!

Her an kalabilirsin, kendin ile baş başa!

Önce sorguya çeker seni! ‘Vicdânın’ hemen!

Sonra aklına gelir mezar! Edemezsin men!

Dehşete düşüp tekrâr! Dalarsın sen dünyâya!

Ve kısır döngü başlar! Buna Azrâil maya!

Bu kâbustan aymanın tek yolu var sâdece!

‘Trans’a sokulursun! Aralıksız üç gece!

Bir canavar dikilir senin karşına ânî!

Tüm kötülüklerinden oluşur bu Zebânî!

Henüz ölmediğinden! Seni yutmayıp ‘Geç’ der!

Orda tövbe ettirir! Seni uyutan peder!

Şâhâne bir meleğe, sonra açarsın gözü:

Her hayâtta yaptığın iyiliklerin özü!

‘Devam’ sözü verirsin! İnsânlığa hizmete!

Uyutan uyandırıp sokar tekrar cesede

Cehennemi Cenneti gördün! Ölmeden bile!

ALLAH der:‘“Ayni değil! Bilen, bilmeyen ile!”’

“Ölmeden evvel ölün” diyor herkese RESÛL!

Hırsı öldürmek demek değil bu! Şudur usûl:

Fizik beden içinde var bir de şeffaf beden!

‘“Her şeyi ikiz inşa etmiştir bil halk eden!”’

Alt katı, otomatik görür mekanik işi!

Üst katında bulunur! Aynen bilinçli kişi!

Çünkü üst şeffaf katta, var bellek ve beş duyu!

Alt katı terk ederken der ‘Transa geç! Uyu!’

Bu şeffaf ata binip Rûh! Gezer her âlemi!

At dönünce bedene! Cana, ‘EREN’ de! Emi!

Eren her an transla vücûddan çıkabilir!

Şeffafı yoğun yapıp ‘HIZIR’ olmayı bilir!

Tüm şeffaf beden tenden çıkarsa! Ölür insân!

Tüm şeffaf kalıp da Rûh çıkarsa! Uyku o an!

Alt şeffaf kat, kordonla bağlı fizik bedene!

Koptu mu! Ten dirilmez! İstersen bin kez dene!

Erenlerin canını ‘Azrâil’ alır deme!

Azrâil de melektir! Secde etti ÂDEM’e!

Kordonunu kendisi kesip! Kendisi bağlar!

Bilenler HÜSEYİN’e değil! Yezîde ağlar!

MESÎH diriltirken ‘“O derin uyuyor”’ derdi!

Bu trans uykusuna halkın aklı az erdi!

Hâlbuki o demişti: ‘“Domuza inci saçma!”’

‘Sindiremeyeceği sırrı, halka hiç açma!’

Yasayı sevgi yendi! Açıkta yaptı işi!

Râhib dedi: ‘O haçta öldürülecek kişi!’

Herkesi diriltmekti! Rûhullahın amacı!

Rahmette HAKK’a rakîb olmanın sonu acı!

Sakın ‘“Zahmet olmadan HAK rahmet eder”’ deme!

Canını arıtınca Rûh üflendi Âdem’e!

‘Genel diriltme hakkı’ verilmiştir MEHDÎ'ye!

‘Halk ve Arz şeffaflaşıp! Lâyık oldular’ diye!

MUHAMMED dedi:“MEHDÎ yoktur MESÎH’ten başka!”

ÂLÎ dedi: “İkinci MESÎH’im” gelip aşka!

M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ

ANKARA – 15.12.1998