"ÖZ IŞIN ve IŞIK"

‘“İbrahîm hem içine! Hem de dışına baktı!”’

Yâni özü dışarı çıkıp aslına aktı!

ALLAH’ına kavuştu ALLAH’tan çıkan ışın!

İmâm oldu! ‘“Saf saf arkasında sıkışın!”’

Her saf eşit bir renge ve o renk de bir sese!

Titreşimine göre! Yer var eren herkese!

Saflar ışık hızında! Işın hızında değil!

Safa gir de! İmâmın eğildiğine eğil!

İmâm en önde demek! Işık ötesi mâdem!

Olmalı o ‘kişisel özümüz!’ Yâni Âdem! A

Saflar secde ettikçe! Âdem’den ışın alır!

Secde etmeyen! Işık hızı altında kalır!

Hayâl, düşünce veya benlik hızına düşer!

Sanatçı, bilgin veya bozguncu olur beşer!

Işının hızı yoktur! Şifresi vardır : ‘“Elli!”’

Yirmi iki nokta ve yirmi sekiz harfi belli!

‘“Âdem’e öğretilen isimler işte bunlar!”’

Elli, EHL-İ BEYT demek! Sıfırı atan anlar!

Işık foton! Öz mâdde! Işınsa değil mâdde!

Işık evren içinde! Işın için ‘O gayb’ de!

Işık hızı! Sistemde seyahat için gerek!

Mîrâç yapmak içinse! Işın lâzım ererek!

RESÛL dedi: “Hem beden! Hem rûhla yaptım mîrâç!”

Hiç yalan söylemez O! Bu sırra gözünü aç!

Kuantuma! İndirge her atomunu! Ayır!

Önceden saptadığın yerde toplan! Gör hayır!

Bu işlemde, olursun hep ilk hücre içinde!

O ilk hücreye, ister ‘Nokta’ de! İster ‘Rûh’ de!

Kitabda ‘“Din günü”’ o! Apaçık olur her din!

İlk hücre ‘“Son sınır”’dır! Ona çok dikkat edin!

‘“Rûh’a işlenen günah, asla affedilemez!”’

Hakeren olan insân! ALLAH olmak dilemez!

M.H. ULUĞ KIZILKEÇİLİ

ANKARA – 09 Haziran 2001