“BARNABE”

İlginç bir mânâ görmek bana edildi ihsân!

Kristal bir tâbûtta yatmaktaydı bir insân!

Tamamen aynalardan oluşmuştu kefeni!

Bana benziyor idi! Yüzü boyu ve eni!

Karşımda duruyordu çok şâhâne bir bayan,

Dedi:‘Gördüğün rüyâ değil! Vizyondur uyan!

Tâbûtta yatan sensin! Ama adın Barnabe!

HAKK’ın diri mumyası gibi! Bak yok harabe!

İlk defa duyuyorsun sana âit bu adı!

Bensiz kimliği bulmak, kula mümkün olmadı!

Ne kadarsa ÂLİ’ye sevgisi MUHAMMED’in,

Îsâ’nınki de ona ayniydi! Fikir edin!

Havarîleri bile bu, kıskançlığa itti!

İncil’in yorumunu yapmaya hep o gitti!

Bu yüzden ÎSÂ taktı ona ‘BARNABE’ ismi!

‘NEBÎ OĞLU’ demektir! ÎSÂ’dan farksız cismi!

ÎSÂ ona bıraktı mesajını emânet!

Biliyordu ki ‘Sen Pol’ edecekti ihânet!

Pol Îsâ’yı görmedi asla! ‘O Sahte!’ Derdi!

Sonra rüyâda görüp o, hidâyete erdi!

Dedi:‘Âdem gibi her evlât doğar günâhkâr!

Îsâ ALLAH’ın oğlu! Her kim etmezse inkâr,

Haçta döktüğü mâsûm kanıyla Îsâ onu,

Günâhlarından yıkar! Cennetlik olur sonu!’

Barnabe Pol’e lânet yağdırıp çok üzüldü!

‘“HANÎF DÎN”’ yok edilip bir çok İncil düzüldü!

‘HAK DÎN’e dil uzattı diye şehit edildi!

Zîrâ onda konuşan, ÎSÂ’ya âit dildi!

Hıristiyan dinini, Aziz Pavlus’dur kuran!

Bereket! İncîl gibi, hiç değişmedi Kur’an!

Ama yazık! ÂLÎ’ye yorumlattırılmadı!

Ebû Hanîfe ile bir oldu ‘“HANÎF”’adı!

Her âyetin iç içe varken yedi yorumu!

‘ALLAH bilir’ diyerek! Kurdular dîn kurumu!

Bir sürü Sen Pol çıkıp düzdü tarîkat,mezhep!

Kulu ALLAH adına sömürmekti amaç hep!

HACI BEKTAŞ, FAZLULLAH, BLAWATSKİ, SEN JERMEN!

HAK düzen için geldi! Düzence edildi men!

‘“HANÎF DÎN”’i son bir kez dene açıklamayı!

‘“Kıyâmet yaklaştı”’ bak! ‘“MUHAMMED böldü Ay’ı!”’

Bu yüzden gösterdim ben sana ilk, ‘Ay vizyonu!’

‘Çözebilesin’ diye, Kur’an’a göre onu!

Beni sorarsan, sanma! Barnabe’nin eşiyim!

Onun ‘“SEKÎNE”’denen en yakın kardeşiyim!’

Kucaklarken, Barnabe kalkıyordu! Uyandım!

Öğrenmiştim kim idim! Ve neydi HAKK’a andım!

M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ

ANKARA – 02.03.1997