"BRAŞİT"

‘Braşit bra Alhim’ diye başlar ilk âyet!

Sırrı çözersin doğru çevirir isen şayet!

‘Bra’, yarattı demek! ‘Yaratan’ demek hem de!

Yâni ona hem ‘fiil’, hem de ‘fiil isim’ de!

Tevrât’ın ilk sözcüğü, ‘“BRAŞİT!”’ Bir bilmece!

‘“Kitab”’ O! Oku onu! Harf harf! Ve hece hece!

‘Şit!’ Altı demek! ‘Bra’ ise onu yaratan!

‘Altı! Günde olmuştur her şey!’ ‘“Ol”’ dediği an!

‘Braşit!’ Öyle ise demek ‘“RABB’ÜLÂLEMİN!”’

‘“ALLAH’ın fıtratı”’ O! ÂLÎ - MUHAMMED EMİN!

‘Braşit!’ ‘Raş’ artı ‘Beyt!’ Yâni hem baş! Hem de ev!

Mutlaka tavaf etmek o yüce evi! Ödev!

‘Braşit’ özne! ‘Bra’, fiil! Tümleç, ‘Elohim!’

Doğru çevirmek için ilk âyeti, bu mühim!

‘Ön tümleç eki’ yokken! Elohim tümleç! Niçin?

‘Ön ek’ hep gerek değil! Belirsiz tümleç için!

‘“Yeri, gökleri”’ yaptı derken bak! Var ‘ön eki!’

‘Ön tümleç ek!’ Belirli tümleçe şart illâki!

RABB-ül âlemin yâni Elohimler yaratan!

Elohimlerden ise çıktı Âdem! İlk atan!

Elohim Hakerenler öyleyse! ALLAH değil!

Bu çok önemli sırrın üstüne lütfen eğil!

İsmi belirli yapar ‘AT’ ön eki! Niçin?

İbranice ‘A’ ilk harf! ‘T’ son harf! Onun için!

Hem Mesih, hem de ÂLÎ ‘ben ilkim ve sonum’ der!

Her ikiside ayni noktadır! Bilen ender!

Tevrât’ın şifresini Şimon’a İlyas verdi!

‘“Ondan bir Rûh”’la İsâ, ‘Mesih’ sırrına erdi!

Tevrâtta ilk iki harf ‘B R!’ Yansıt! Oku! RAB!

İbrânicede ‘Yüce!’ ‘ÂLÎ O!’ EBUTTURAB!

Braşit: altı harf! ‘“O, altı günde yarattı!”’

Cismin altı boyutu, altı günden murattı!

‘“Ses en ilk”’ der İncil de! Onu ölmeden işit!

O ses boş bir söz değil! ‘“Ol”’ emrine O eşit!

Braşit’in ortası, ‘Aş !’ Ve ‘Aş!’ Ateş demek!

Geriye ‘Brit’ kalır! ‘Sözleşme!’ ‘Borç ödemek!’

‘Braşit! Ateş ile söz vermeden!’ İbaret!

‘Îsâ’nın ateş ile vaftizi!’ Bu net gayet!

Yahya’nın kıvılcımı! Îsâ’yı Mesih yaptı!

‘Kendindeki ÂLÎ’yi görüp Âdem’e taptı!

O an Îsâ! Yahya’nın kimliğini anladı!

‘“Bundan önce ‘İlyas’tı dedi ‘Yahya’nın adı!”’

‘“Îsâ öldürülmedi!”’ ‘“Benzetildi Âdem’e!”’

Ona secde et ! HAK O! ‘“ALLAH’ın oğlu!”’ Deme!

Sanma! Kuş gibi, yere gaga vurmaktır secde!

‘“Alnını yere koydu İsmâil!”’ Gelip vecde!

İbrahim’in,‘“Yanmadan ateşe girmesi!”’ Bu!

Olunur ‘“HAKK’ın dostu!”’ ‘“KİTAB İLMİ”’ mensubu!

Mîrâçta bak! MUHAMMED yıkandı ateş ile!

‘“Yaklaşamadı ona sinâda!”’ ‘“Mûsâ bile!”’

Omurilik tutuşup, açılır üçüncü göz!

İlk hücrede dirilir! ‘Ateş insân!’ Yâni öz!

O vakit ‘ilk hücrenin!’ ‘Nokta!’ Ve ‘Baş’tır! Adı!

Mûsâ’ya ALLAH, ‘ismim ‘Baş!’ Der! Bilge anladı!

Zîrâ nokta başlangıç! Bütün harflerin başı!

‘“Yeşil ağaç”’tan çıkan ilk kıvılcım! HAK aşı!

‘“Yeşil ağaç!”’ Öyleyse demek ateş ağacı!

Kökten, özsu yukarı gitmez ise! Ne acı!

‘Braşit’ sözcüğünde, B’den sonra gelir ‘Raş!’

‘Baş’ demek! Kimliğini onun çözmeye uğraş!

‘Braşit’, ‘başta’ demek! Neyin başında ama?

‘Zamanın’ deme sakın! ‘“Bilge”’ güler adama!

Çünkü bir kere, çizgi ileri geri gider!

İnsân geriye, ‘ezel!’ ‘İleriye!’ ‘Ebed!’ Der!

Hep zamanla sınırlı! ‘Ezel’ de! Bak ‘ebed’ de!

Sen ‘ezel’ ve ‘ebede!’ Zaman dışındaki de!

Bu yüzden ALLAH ile içindeki, ölümsüz!

Her şeyi beynin değil! Kâlbin süzgeçinden süz!

‘“Zamansızlık üstüne, and içersin HAK gibi!”’

Her nebi ile çağdaş! ‘“Kitab ilmi sâhibi!”’

‘“Ölen yüz yıl yaşasa, bir kaç gün yaşadım der!”’

‘“Dahada az yaşadın”’ diye düzeltir PEDER!

BRAŞİT ‘Nokta’ demek! Zamansızlık başında!

‘“Bıyıkları terleyen hep o gencin yaşında!”’

Her vizyonda kızılbaş var! Göz alev! Saç beyaz!

‘“Eskilerin eskisi”’ atan O! Adını yaz!

En başta, ev mimârın bak başının içinde!

Ne yıkılır! Ne eskir! Rûh gibi ölümsüz de!

Tevrât’ta bak! ALLAH’ın rûhu yaratılmadı!

‘Ş’ yâni ateşe denk! Çünkü o, Rûhun adı!

Yan yana yanan üç mum ‘Ş !’ Bak! İbranicede!

Bu üçüze, ‘“Bilgeysen!”’ HAK MUHAMMED ÂLÎ de!

Zîrâ üç yüz demek ‘Ş !’ Sıfırı at! Kalır üç!

‘Ş !’ Ebu Talib oğlu İmâm ÂLÎ! İnkâr güç!

‘Ş’ harfi, Yehova’ya inince! ‘“Kurtarıcı”’

Yâni ‘YEŞUE’ olur! Bulamazsan çok acı! (x)

‘B HBRAM’ sözüyle, son bulur bak son âyet!

‘Yaratılınca onlar’ demek! Şifreli gayet!

‘BHBRAM’la ayni! ‘BABRHM’ harfleri!

‘“İbrahim tarafından”’ demek! Çöz! Git ileri:

‘“İbrahim tarafından yaratılınca onlar!”’

Demek istiyor yani son söz! Kâlb şöyle anlar:

İlk evreni yaratmış olan öz! İbrahim’dir!

Tevrat’ta ‘“BRAŞİT”’, O! Hem ‘“RAHMÂN!”’ Hem ‘“RAHÎM”’ dir!

‘“İbrahim’in dinine dön”’ emri var AHMED’e!

Sen o dine, ‘sendeki baban ile annen’ de!

İçine bakıp buldu İbrahim de! Kendini!

‘“HAK dost”’ oldu! Kendini bilmektir! ‘“HANİF DİN’”i!

‘“İbrahim önünde”’ ve ‘ABRHM’ bak ayni söz!

And içip secde eder ona! Ondan çıkan öz!

Son âyette ilk sözcük ‘“HAK !”’ Acaba bu niçin?

‘“İlk söz”’ verilirken, ‘“HAK”’ tanık olduğu için!

HAK’tan sonraki sözcük ‘“T”’ harfi! Simgesi haç!

‘“Mesîh”’ olma sözüdür! ‘Verilen söz!’ Gözü aç!

Son şifre, ‘B ABRHM’ demektir, ‘B İBRAHİM!’

İbrahim, ÂLÎ imiş! Bunu bilmez Elohim!

M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ

ANKARA - 27.09.2000

(x) İbranicede Yehova = YEUE

İbranicede Kurtarıcı = YEŞUE