"DÜNYÂ’NIN İÇ YÜZÜ"

A : DÜNYÂNIN KONUMU

Kendini bilmek! İnsân için en zor uğraşı!

Topraktan başlayarak tırmanıp olur aşı!

Bu amaçla, toprağa o ilk edildi hapis!

Namazda bak! Toprakla aptes farzdır! Deme pis!

Tavla zarı şeklinde! Toprağın kristali!

Onun için Kâbe’de dünyâya geldi ÂLÎ!

O Kâbe Arz! ‘“Karataş!”’ Arz rûhuna işâret!

İlk kararan o taştır ‘“İlk sürçmede!”’ Dikkat et!

‘“Arş”’ göklerin üstünde değil! Gök yok! ‘“Arş”’, Arz’dır!

Her zerresi MUHAMMED! Toprağa secde farzdır!

‘“Gölgen bile, istesin istemesin secdede!”’

İster ki Arz kaldırıp onu da insân ede!

Güneş dünyâyı taşır gece! Başı üstünde!

Ona, ‘“Arş’ı taşıyan melekler”’in başı de!

Güneş doğup batarken! Namaz kılınmaz! Niçin?

Ufukta! Yüzü Arz’a hiç bakmadığı için!

‘“İsyân etmiş şeytandır!”’ Bu ‘“Ateş”’ top o vakit!

‘“Toprak Âdem’e secde etmez!”’ Bozulur akit!

Ay sürekli tavafta! Hep Arz’a dönük yüzü!

Sırtını bir an Arz’a dönmez! Hep onda gözü!

Yüzü tüm göz kesilmiş! ‘“Sağa ve sola kaymaz!”’

O öğretir! Mîrâçta nasıl kılınır namaz!

İbrahim ne Güneşi! Ne Ay’ı RAB edindi!

Arz Rûhu özünü o buldu! Bu ‘“Hanif Din”’di!

‘“Arzda olan Yusuf’a her yıldız etti secde!”’

‘“Parmağını doğradı kim görse!”’ Gelip vecde!

RESÛL de ‘“Sâbit göz”’le mîrâçta bakabildi!

MUHAMMED, AHMED’i ! Ve AHMED, MAHMUD’u bildi!

‘“Hiçbir gezegende o bak görmedi kendini!”’

‘Mîrâç!’ Çıkmak değil de! İnmektir! Anla dini!

B : YUNUS’UN MÎRÂCI

İnsân ölse de, Arz’a asla giremez! Niçin?

Çıkan ‘arzu beden’i de yoğun! Onun için!

Demek ‘Mîraç’ın şartı: “Ölmeden önce ölmek!”

Şeffaf bedeni temiz yapıp ikiye bölmek!

Üst şeffaf bedendedir! Asıl bilinçli kişi!

Alt şeffaf bedeninse! Sırf bitkiseldir işi!

Üst şeffaflı öğrenci, erenle girer Arz’a!

‘“Balık karnında Yunus”’ olmak! Der HAK bu tarza!

Arz dokuz katman: Âdem! Çekirdeği, denk başa!

Geç dokuz katman! Geçmiş üçbuçuk devri yaşa!

Dokuz katman, ‘“Yedi kat gök”’ten geçmeye eşit!

‘“Mesih, balık sâhibi”’ der HAK! Tevrât, ‘“BRAŞİT!”’

‘“Göklerin benzerini ARZ’da da yarattı RAB!”’

ARZ ve GÖK arasında kalan can! Olur harab! :

‘“Gök kapıları, yoğun olan cana açılmaz!”’

İç bedeni arıtmak içindir bil! ‘“HAK NAMAZ!”’

İnsânda, toplam dokuz tane delik var mâdem:

Dokuz katmanlı dünyâ! En büyük âyet: ÂDEM!

Vücûd üç parça! Üçer parça herbiri! Niye?

Üç: HAK, MUHAMMED, ÂLÎ! Üç kez üç:‘“Âdem”’diye!

‘Bastığın yeri ‘toprak’ diyerek geçme! Tanı!’

‘“Bir bilen”’den öğren sen ! Şimdi dokuz katmanı:

Bastığımız ilk katman! Arz’ın fizik bedeni!

En ağır tabakadır! Bunun şudur nedeni:

Altındaki şeffaf kat dopdolu bir gaz ile!

Basınç kalksa! Yok eder tüm canlıları bile!

Üçüncü katman ise! ‘Arzu beden’e eşit!

İlk bu katmanda atar ‘hayât’ nabzı! Bir çeşit!

Dördüncü katman ise! Bir mîmâr! : Fizik beyin!

‘İlk çizilmiş kalıbı’, burda mevcût herşeyin!

Beşinci katmanının ‘“Kutsal Rûh”’ bil ki ismi!

Sanma sakın diriltir ölü olan bir cismi: !

‘Tohumlar katmanı’dır, onun öteki adı!

Tohumsa, ölü değil! :‘“Hayât”’ yaratılmadı! :

Kendine beden yapıp içine girer hayât!

Diriden diri çıkar! ‘Ölü’ sâdece bayat!

‘“ALLAH’ın diri ismi, hayât!”’ İlk sâf Rûh yâni!

‘Kendini bilsin’ diye! Örtünüp inmiş ânî!

Altıncı katman! Şeffaf bedenimizin rûhu!

Arz’ı duygusuz sanır ancak rûhsuz gürûhu!

Şeffaf beden nasıl ki herbir duyguya merkez,

Onun rûhu katman da hassas! Öğrensin herkez!

Bir meyve koparsan bil bu katman keyif alır!

Ama ağacı kökle! Acı içinde kalır!

Saçı kesiliyorken, bak her insân duyar haz!

Saçı köklense ama! Bağırır avaz avaz!

Yedinci katmana bil ‘HAK RÛH’ âlemi denir!

Toplu suç ve hayırlar, bu katmana ödenir!

ALLAH’ın adâleti o! Ve mülkün temeli!

Âlemi terâzide tartmak! Birtek emeli!

İnfaz için, tüm doğa yasaları emrinde!

Her fikir ve eylemi yazan ‘“Levh-i mahfuz”’ de!

‘Ateş katmanı!’ Onun bu yüzden diğer adı:

‘Sözde doğal âfetle’ yakmadığı kalmadı:

İlk bin sekiz yüz yılda! On üç volkan püskürdü!

Son elli yıl beş volkan, maddeciye tükürdü!

‘“Sodom Gomore”’ devri artık kapandı deme!

Yeni başladı daha! Gizli toptan ödeme!

Tesâdüf mü ki Arz’ın diğer bir ismi de ‘yer!’

Herkes onun evlâdı! Aç Bırakanları yer:

Ve onlar bil ‘yedi kat yerin dibine gider!’

Ne demek olduğunu bunun, bilen pek ender:

Arz’ın altından Ay’a kadar karanlık bölge,

‘“Yedi kat cehennem”’dir! ‘“Korur 19”’ gölge!

‘“Levh-i mahfuz”’ katmanı! Canlı târih merkezi:

Saklar yaşayıp ölmüş herşeyi! Ve herkezi!

Hepsinin orda mevcût cansız orjinali!

Oraya sık bakardı! Sen Jermen ile ÂLÎ!

Bu cansız orijinal ama bir mumya değil!

Fikri, huyu, herşeyi onda! Üstüne eğil!

‘Doğa yasalarının kökü!’ Bu katın adı!

Kimi, ALLAH ödülü! Kimi, ALLAH tokadı!

Ancak! Yasası ‘ahlâk’ ve ‘ahlâk dışı’ işler :!

Et veren sâhibini! Köpek, kurt olup dişler!

Böyle var! Bize düşman! Veyahut dost! ‘7 sır!’

Akıl erer! İnsâncıl ‘olduğu vakit’ asır!

Sekizinci katmana de! ‘Sâf Rûhlar âlemi!’

Fotokopi merkezi! Şimdi sıkı dur! Emi :!

Napolyon’un aslını! Sâf Rûh âlemi alır!

Hitler’i kopyalar! Ve tüm dünyâ şaşıp kalır!

Türk yok edilecekken! Kopyalanır Hakeren :!

Haklıdır! ‘MUSTAFA’ya ‘KEMÂL’ adını veren!

Fotokopi çeşidi bil tükenmez saymakla!

Birçok şoklar yaşanır! Uymasalar da akla:!

‘“Yaratım”’a kasteden fikirler! Olup tek güç,

Bir akım veya insân çıkarır! Yok etmek güç!

Negatif: klişeler sıra bekler katmanda!

Ancak toplum uyarsa HAKK’a! Biter bir anda!

‘Kutub’ kopyalanamaz! Zîrâ aslıdır kendi!

Burda sus artık ULUĞ! İzinimiz tükendi!

Dokuzuncu kat ALLAH! Çekirdeğin çemberi!

HAK MUHAMMED ÂLÎ O! ZÂT, fışkırtalı beri!

Çekirdeğin merkezi! Onuncu katmandır: ZÂT:

Sonsuzun ta kendisi! Ne kısa kes! Ne uzat!

‘“HAK göğe çıkanı ve yere ineni bilir!”’

‘“RAHMET”’ hem çıkabilir! Hem de bak inebilir!

M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ

ANKARA – 15 Şubat 2002

‘Aziz Mürşîdim merhum ; YUNUS ÖLMEZ BABA’ya’