"EMÂNET-1"

Bu mesajları Rûhum fısıldar! Hece hece,

Saat yirmi dört ile dört arasında, gece!

‘“Az uyu”’ emri, açık tut alıcını demek!

Herkes misyon sâhibi burada bir derece!

‘“Secde edilen”’in biz,değil miyiz evlâdı!

‘“RAHMÂN’ın halîfesi”’ değil mi onun adı!

‘“Âdem’e üflenen RÛH”’,öyle ise bizde de var!

Şerefimizin bundan başka yok istinadı!

‘“ALLAH teklif edince yere, göğe emânet!”’,

‘“Hakkını veremezsek, bize edersin lânet!”’

Diyerek reddettiler! Rûh üfürülmesini,

Çünkü Rûhu olup da çıkarmamak! İhânet!

Rûhu dışa çıkaran,olur kendine âlim!

Ölüp ölüp doğmaktan canını kılar sâlim!

Toprağından kendine bir ayna yapamazsan,

Yansır pis çamuruna,İblîs denilen zâlim!

‘“Vahiy verdim diyor HAK,yere,göğe,arıya!”’

Her atom bir adrestir! Özünden uyarıya!

Ama hepsinin RABB’i, HAK adına Âdem’dir:!

Çıkaramadıkları için RÛH! Dışarıya!

RESÛL der:“Rûhtan büyük bir şey yaratılmadı!”

Cehenneme İblîsten kör bir şey atılmadı!

‘İlk Rûhun’ depremine sâdece Arş dayanır!

Boş yere MUHAMMED ve ÂLİ aratılmadı!

ALLAH der:‘“Emânete etme sakın ihânet!”’

O emânet rûhundur! Kalanı bir torba et!

Emânete ihânet eder isen burada,

Orada ödetirler sana ağır bir diyet!

Rûh, MUHAMMED ÂLÎ’den kalbindeki tek ışın!

Sesiyle yetinmezsen! HAK’la olur barışın!

Budur ondan şefâat! Umma hiç ötekini!

‘“Rûh”’denen‘“Tanık”’ ile! Olur HAKK’a varışın!

Firavun eşi iken,Yusuf ‘una gönül ver!

HAK, âşık olduğunun âşığını da sever!

‘“Sana senden de yakın”’ yatıyorken kalbinde!

Örtüsünü kaldırıp da! Koynuna giriver!

M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ

ANKARA – 1996