“EV”

Titriyor tutar iken kalemi bile elim!

Çekmiyor vücûdumu artık kireçli belim!

Yorgun atan kalbimden, birisi diyor bana,

Bu eski evden, haydi yenisine gidelim!

Ben diyorum ki Ona; ‘Bıktım bu taşınmaktan,

Bir yandan yiyip içip, bir yandan aşınmaktan!

Her zevkte var bir acı! Her gerçekte bir hayâl!

Yetişir keyif almam! uyuzca kaşınmaktan!’

Cevap veriyor bana; ‘Uluğ bu ev başka ev!

Vereceğim sana ben bu kez de seçkin ödev,

O evin her bir taşı, bir erenin vücûdu!

Sâhibi ise benim! Çık şişenden artık dev!’

M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ

ANKARA – 25.01.1997