“İBLÎS”

HAK’la kul arasına girmek HAKK’a hıyânet!

Kur’an’da yalnız dîn var! Ama yoktur ‘Diyânet!’

Her ismi cem edendir câmi! ‘“İMÂM”’, HAK önder!

‘“HAK ancak İbrâhim’e seni imâm yaptım”’ der!

‘“Tüm soyumu da imâm yap”’ deyince İbrâhim!

‘“Kime üflenmediyse RÛH o, zâlim”’ der, ‘“RAHÎM!”’

RÛH açığa çıkmazsa, insânda var yalnız can,

Hayvân üstü akıl ve içgüdüsel heyecân!

RESÛL der: “Damarlarda gezer kan gibi İBLÎS!”

Kan can demek! İblîs’tir dîn adamı ve meclis!

ALLAH’ın da meclisi var! ‘“Yücelerden yüce!”’

Üyeleri benzemez zîrâ;‘“Ye’cuc me’cuc”’e!

O mecliste hep namaz kılarken HAKK’a, şeytan!

‘“HAK kovdu meclisinden”’,‘“İsmi”’ bilmediği an!

O isim kendi rûhu idi! Bağlanamadı!

Ve dîn adamı oldu Âdem yerine adı!

Acınacak durumda bakın Dünyânın hâli!

Önderi çoban olur, davar ise ahâli!

‘“HAK, zaman şâhid! İnsân ziyân içindedir”’ der!

Hâlâ yatıyor yazık! Kalblerdeki HAK önder!

‘“O şimdi yargılasa yok kurtulacak kişi!”’

Hep kendini övmektir zîrâ herkesin işi!

MUHAMMED öven demek, kendi ‘“MAHMUD”’ ismini!

‘“MAHMUD”’ övülen demek! HAK kaplamış cismini!

M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ

ANKARA – Mayıs 1998