“İKİ KUTUB ”

Meleklerin ihlâsı Âdem ile sınandı!

İblîs RAHMÂN’a değil de ALLAH’a inandı!

ALLAH, İblîste de var, ama RAHMÂN Âdemde!

Âdem’ini bul, kurtul! Budur nefsinin andı!

İki nevi Âdem var, biri dışın da Kutup!

Eli ALLAH’ın eli! Yüksel bu ipi tutup!

Öbür Âdem sendeki HAKK’ın fıtratı! RAHMÂN!

‘“O halk edip öğretti seni, Kur’an okutup!”’

Yâni HAK daha senin yaratımında mevcûd!

Zîrâ ondan emânet şu üstündeki vücûd!

‘“İbrâhim gibi sen de batanları sevmem”’ de!

Hiç batmayanı bul da! Sen kendine et sücûd!

‘“İblîs HAKK’ı zikredip onu överken her an!”’

Neden İblîse değil, ‘“Arşa inmiştir RAHMÂN?”’

Çünkü mâddeye sızmış ateştir canın aslı!

‘“Arş ise su üstünde!”’ Yani ateşe düşman!

‘“Suda bulduğu oldu Firavunun düşmanı!”’

‘“Su boğdu onu!”’ Suyun ateşe yok amanı!

Ama Mûsâ’nın balçık tenindeki HAK ateş,

Yakmaz İbrâhim ile adaşı Brahman’ı!

‘“Bir kutbun adresini Mûsâ RAHMÂN’dan aldı!”’

KUTUB, HAK gibi , bildi her şeyi! Şaştı kaldı!

Kutbun değil de, kendi kimliğini öğrendi!

Özünden aldığını satan o bir bakkaldı!

Dış kutub pâk bir canı ceryanına bandırır!

Şoklayıp içindeki kutbunu uyandırır!

Dış kutub Arş, iç kutub onun ‘“Kürsî”’si olur!

‘“SEKÎNE kâlbe iner”’ âyetini andırır!

ALLAH Kur’anda diyor: ‘“Ben hem dışım, hem de iç!”’

Hem çember, hem merkezden öyleyse kalma hariç!

Kutub eksen demektir! Âlemi O döndürür!

Eksen ‘Elif!’ Yâni, ‘Bir!’ Nokta, ‘Sıfır!’ Yâni ‘Hiç!’

ÂLÎ nice kez geldi! Yezîdi seçti ümmet!

Onu seçemedikçe, hayâl ona selâmet!

‘“B”’ çizgi ve noktadır! Dış kutub ve İç kutub!

Çizgi de iki nokta! Hep ÂLÎ’ye alâmet!

M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ

İZMİR – 14.10.1998