‘Mehmet Akif’e’

“İSTİKLÂL MARŞI”

‘Korkma’ diyorsun bana! Niye korkacakmışım!

Ben tenime doymuşum! Rûhuma açıkmışım!

Nemrudun ateşinden korkar mı hiç İBRÂHİM!

Rahmetiyle sularken onu RAHMÂNİRRAHÎM!

Sönmez benim dünyâda! Ne son! Ne ilk! Ocağım!

Ben hep kalb tutuşturan kıvılcım olacağım!

ALLAH’la ayni olan bayrağımdaki Hilâl,

Bana der: ‘Yanlışa sen HAK ile yap ihtilâl!’

Beş parçalı yıldızı, kucaklamışken o Ay!

EHLİBEYT'in lutfuyla bu fetih olur kolay!

Sancağımın al rengi, çelikleşmeme emir!

Çünkü kızıl olmazdı kan, bulunmasa demir!

Kerbelâda HÜSEYİN gibi bütün yâreyim!

Otuz üç şerefesi olan bir minâreyim!

Beş değil! Elli vakit okunur bende ezân!

VİCDÂNIMIN sesinden başka her ses, boş bir zan!

Fâtiha yedi âyet! Her namaz okumam farz!

İç yüzüm dış yüzüme ayna gibi olur arz!

Âmin dedikten sonra övmek için özümü,

Okşarım ellerimle dıştan gerçek yüzümü!

Sinemdeki HAKK’adır! Göğsümdeki îmânım!

Kendi rûhuma secde ile geçer her anım!

Çünkü ona ‘“Elestte”’ ben ‘“Belî”’ demiş idim!

Gördüğüm RABB’İ burda hatırladım! Şâhidim!

Ateş böceği olan, ateşe olur şâhid!

Şehid olunca onun, rızkını verir vahîd!

Vücûdu sâhibine verip Gayb’a büründüm!

Hızır gibi, ben hem var, hem yok gibi göründüm!

Kendimi yendim, hürüm! Kalbim RAHMÂN’ın Arşı!

Hakkıdır hür olanın ancak İstiklâl marşı!

Kabrimdeki ölüyü kaldırdım, verip talkın!

Ben İstiklâl marşıyım! Haydi ayağa kalkın!

M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ

ANKARA – 1996

“MEHMET ÂKİF’E”

‘Rûhumun vahyini duysam’ dediğin lâhzada sen,

Onu duydun! Ve şehit rûha duyurdun! Bilsen!

Titretir rûhları bak! Makbere âit bölümü!

Özletir mü’mine! Mehmetçiğe âit ölümü!

Şehidin rûhunu, sen teslim edip ‘İzzetine!’

Nokta koydun! Ne yazık âh! Muazzam metine!

Yazmadın! Mehmedimin seyrini tâ ARŞ’a kadar!

O seyirdir ki temâşâ edilir ‘Beş dîdâr!’

Görerek boşluğu mânâdaki, doldurdu fakir! (x)

Ne yazık! Yazdığı, rûhsuzca görülmekte hakîr!

O vakit var idi arkanda senin bir ATATÜRK

‘“Rûhunun vahyini”’ duymuş idi her gazî TÜRK!

Şimdi Hüznî yapayalnız! Kırılan şevki ile!

‘ATATÜRK’ şâheserim çıkmadı bir kerre bile! (xx)

M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ

ANKARA– 1996