“KURT ADAM”

Her insân bir kurt adam! Hep ‘Ben’ ‘Ben’ diye ulur!

Kendini bir bok sanır! Ölünce bombok olur!

Yükseklik ve alçaklık kompleksi ayni şey!

Kökeni beyindeki şeytan denen kötü ur!

Can çıkar bu ur çıkmaz! Çünkü bitişik canla!

Sökülmez, zikir, duâ gibi boş heyecanla!

Onu kazıyabilir ancak Rûhun ışını!

‘“Ol”’ diyen ZÂT, ‘Def ol’ da diyebilir! Sen anla!

Îsâ dokunduğunda her cin çıkardı! Niçin?

Îsâ da Âdem gibi! Sırf Rûh olduğu için!

Saniyede sonsuz kez titreşen HAK nûruna,

Dayanabilir mi hiç!‘“Dumansız alevden cin!”’

Kurt Adam geberince! ‘“İçinden çıkar Âdem!”’

‘“Ay’ın yarıldığı an gökte!”’ İşte tam bu dem!

‘“Hak, haksızdan ayrılır!”’ ‘“Yanlış yok olup gider!”’

Karanlığa yer kalmaz! HAK ve RÛH, ışık mâdem!

Her yerde olan Tanrı kovdu iblîsi! Nasıl?

Buhar, gökten kovulsa! Yerde buz olur hasıl!

Âlemden bağımsız HAK! Madde başka! RÛH başka!

Dış yoğundur, değişir! İç, değişmeyen asıl!

M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ

ANKARA– 16.12.1996