"MAHŞER"

‘Hep bir araya gelmek’ demek! Türkçe’de ‘mahşer!’

İnfaz meydanı! Hesap verir hayır ile şer!

Hügo der: ‘Azaptır hep, gelişler ve gidişler!’

‘Dünyâ kanlı bir zincir! Halka halkayı dişler!’

En korkunç mezbaha bu! En acımasız kıyâm!

Bu kıyâmet gününde! İnsân en vahşi yamyam!

Mahşer yeri bu! Sabah herkes aç uyanıyor!

Parçalayanlar mutlu, parçalanan yanıyor!

Canıyla öder canlı! Yeminin diyetini!

Güçlü için üretir! Güçsüz kendi etini!

Bu düzenin olmalı! Gerekçesi muhakkak!

Yiyerek mi acı ve sevinci! Ölümsüz HAK!

Kazananın bile var! En sonunda kayıbı!

Ne evrim! Ne de devrim! Örtemez bu ayıbı!

Kafamı hep kurcalar! Benim bu ‘Kurbân’ fikri!

Niçin istenir kulun tanrıyı her an zikri?

‘“Her şey ister istemez onu hep zikrederken!”’

Niçin kaldırır bizi ezanla, sabah erken?

Her hâlde HAKK'ın rızkı! Kuldan ‘gönüllü’ niyâz!

Ama bunu, kendinde değilken yapan, çok az!

O an dileyen kendin değilsin! Kendindeki!

ALLAH’ın emridir o! Bu anlamdadır ‘“De ki!”’

‘“Herkes kurban!”’ ‘“ALLAH’a ne kan!”’ ‘“Ne can! Ulaşmaz!”’

‘“Secde et!”’ Rûha yaklaş! Ve HAK ol! Budur namaz!

M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ

ANKARA-23.02.2001