“ÖLMEDEN ÖLMEK”

Ölmeden evvel ölmek, nefsi öldürmek değil!

Nefsinin esrârını öğrenmeye sen eğil!

RABB’ini bilir insân kendini bildiği an!

Vücûd: Rûh, akıl, arzu, şeffaf, fizik beş katman!

Beş bilinç var: RAB, insân, hayvân, bitki ve toprak!

İniş Cennetten düşme! Çıkış mîrâç! Kâlb berrak!

Şeffaf bedendir fizik bedenimizin aslı!

Beş duyu, bellek orda! Organlar değil kaslı!

Fizik, bağlıdır şeffaf bedene kordon ile!

Düğüm yeri kâlbdeki ilk hücre ! Zikredile!

Şeffaf ten sayesinde kâlb naklolur ölmeden!

Zîrâ yedek parçadır tamâmen fizik beden!

Şeffafın alt katında, orijinal organlar!

Beş duyu, bellek üstte! Can ne söylese anlar!

Rüyâ bile görmeyiz derin uykuda! Niçin?

Can üst şeffaf bedenle çıkamadığı için!

Medyumluk, hipnoz, uyku, koma, trans ve ölüm!

Şeffaf bedene âit durumlar! Bölüm! Bölüm!

Cin, ‘Rûh!’ Diye kullanır medyumda şeffaf teni!

Hipnozcu şeffaf teni kovup sokar anteni!

Kendi şeffaf tenini senin beynine koyar!

Her emrini yaparsın! Hür irâdeni oyar!

Uyanınca, bilmezsin uyuduğunu bile!

Hâlbuki medyum bilir! Fark budur medyum ile!

Bilinci yok ne koma! Ne de anestezide!

Kordon bağlı! Ama tüm şeffaf beden gezide!

Kordon kâlbden koptu mu! Yerde sırf ceset kalır!

Arzu beden şeffaftan tüm kayıtları alır!

Hiç kimse ‘alt şeffaf’ı cesedine sokamaz!

Ölüm ile transın farkını bilen çok az!

Îsâ diriltir iken ‘“Ölmedi!”’ ‘“Uyuyor der!”’

Transa soktuğunu kaldırdı ‘aziz peder!’

Transta, can üst şeffaf ile çıkar dışarı!

Ahreti görmek için bu en büyük başarı!

Kordon Fuad’dan kopmaz! Uzar çünkü ışıktır!

Can şeffaf ata binip uçmaya alışıktır!

Hakeren çıkabilir üst şeffaf beden ile!

Yoğunlaştırıp onu,‘“Yatar Meryemle”’ bile!

Tevrât: ‘“İbrâhim ile Cibril yemek yedi”’ der!

‘“Yehova Yakub ile bir gece güreş eder!”’

‘“Güreşi kaybettiği vakit sabâh Mikâil!”’

‘“Yakub’a isim verir!”’ ‘“İsmi olur İsrail!”’

İsrail, ‘RABB’i ile başa güreşen’ demek!

RABB’in titreşimine çıkmaya sarf et emek!

İbrâhim Mikâil’e ‘“RAB”’ diye hitab eder!

‘“On temiz insân varsa Lût kavmini yakma”’ der!

Erenlerin canını ‘Azrâil alır’ deme!

Azrâil de melektir! ‘“Secde etti ÂDEM’e!”’

Kordonunu kâlbinden eren, keser kendisi!

‘“Şehit ölür!”’ Ve olur O, ‘“Arş”’ın efendisi!

M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ

ANKARA – 15.12.1998