“ÖLÜME ÇARE”

Ölüme çare bulsak! İmânım artar! Niçin?

ALLAH kendi ilmini, bize verdiği için!

Derim ‘“Üflediği Rûh”’, çıktı artık meydana!

Dünyâ ahiret oldu! Nihâyet için için!

‘“HAK zaten Yere, Göğe vermemişti emânet!”’

‘“İnsâna vermişse de!”’ ‘“O etmişti ihânet!”’

Benlik davası ile! Örtmüştü bizzat HAKK’ı!

‘“Tövbe ettiği için!”’ ‘“Edilmemişti lânet!”’

Akla tapan ALLAHSIZ! ‘Artık ALLAH öldü’ der!

Yoka inandığından! Canı yokluğa gider!

Güneşe sırt dönülse! Güneş bir şey kaybetmez!

Kemikler süngerleşip! İskelet olur heder!

Sen istediğin kadar! Övün veya hayâl kur!

Şu iki husûsta HAK! İnsâna meydan okur!

‘“Evrenin ve ölümün dışına çıkılamaz!”’

Her şey sonlu! Rûh ile kendi kendini dokur!

Hiç ölümlü olur mu! Kâinata can veren!

‘Ölüme çare, rûhu bulmak!’ Der aklı eren!

Cesetle ölümsüzlük mumyalara yaraşır!

‘“Bir daha ölmeyecek!”’ ‘“Cennete postu seren!”’

M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ

İZMİR – 16.10.1998