“TÜRK’ÜN ÜLKÜSÜ”

Can çıkınca, canlının, kalır ne kan, ne eti,

Canınmış gibi savun gerçek Cumhuriyeti!

Tek parti var katıksız, kokteyl parti kalanı!

Bir parti vurmak için, kaplamışlar alanı!

‘Semerden vazgeçilmez’ der, her merkeb sâhibi!

Yükü taşıyanlardan, sanki üstünmüş gibi!

Ezmeye kalkışırsa kuyruklu beyi indir!

Şapkasına baksana! Başındaki silindir!

Biliyorsun, Firavun kıyâmete alâmet!

Zorba düzen görürsen, ‘“AS”’ sende! Kıyâm et!

Teknik ile eşdeğer görme, medeniyeti!

Bütünleşme Batıyla! Sezmeden art niyeti!

Var iken toplumunda, çirkinliğin her türü!

Sana diyor:‘Değiştir on bin yıllık kültürü!’

Batı, batmakta olan, para yüklü bir gemi!

Can simidi takmadan, ona sen binme! Emi!

Can simidini git al, Bandırma vapurundan!

Teknikle kurtulunmaz, habis kanser urundan!

Tek güvencen ulusal benliğin! Onu koru!

Özünü karartmasın, karanlığın dekoru!

Uyanık kal da! Körce düşme o kör kuyuya!

Bırak o zavallıyı, beyaz tozla uyuya!

‘“Tanrıyı bile üçe böldü, onun ümmeti!”’

Her şeye ortak çıkıp bölmek, onun tıyneti!

Komünist, Kapitalist, hepsi bencil yalandır!

Deri değiştirse de, yılan aynı yılandır!

Bil ki ‘Konstantiniye’, son canavar demektir!

Bu “Tek gözlü” şık devin işi, insân yemektir!

Onu zaptettin sanma, almakla İstanbul’u!

Vizeyle çöpçü olmaz, “Fetîh” yapmış bir “Ulu!”

‘“Buğdaya tamahından, gökten kovuldun ilkin!”’

Ekmek gâvurun olsun! Sen ışık ye de silkin!

HAKK’ın iki askeri var: Biri Gökte Melek!

Ve diğeri Mehmetçik! Yerde bükülmez bilek!

‘Türk’ sözcüğü, T + ÜRK ! Acaba nedendir?

Çünkü ‘HAÇ’ ı ürkütüp, O, terbiye edendir!

Senin gözün garipte! Onun gözü altında!

“Cennet, Türk kılıcının dev gölgesi altında!”

Sulanmadıkça, zâlim kanıyla, her bir karış,

Sağlanamaz ne Yurtta, ne de Cihânda barış!

Onda var Haç ve Kral! Sende, AY YILDIZ! ATA!

Bu özün bilinciyle, tarihte çık son kata!

M. H. ULUĞ KIZILKEÇİLİ

ANKARA - 19 MAYIS 1989

Sayın, Cemâl KUTAY’a ithaf!