"VAFTİZ"

A : EZELDE VAFTİZ !

HAK’tan her öz, ilk soyut vücûd aldığı vakit!

ALLAH’a secde etti! Budur ‘ezelî akit!’

Bu yüzden ‘“Herşey ona hep zorunlu secdede:!”’

Doğa yasalarını koşulsuz kabûl ede!

Böylece belli oldu! ALLAH’taki her isim!

İsim RÛH’a dönüşüp çıktı ‘“NÛR”’ gibi cisim!

Önce ‘ikiz bir isim’, giydi bu nûr giysiyi!

‘“NÛR’u ilk yarattı HAK!”’ ‘“İlk ona dedi iyi!”’

‘“İlk karanlık!”’ Yâni ‘“HAK!”’ İner bir alt perdeye!

Bu titreşime bilge ‘“MUHAMMED ÂLΔ’ diye!

Peygamberin ismi bak! Daha İncil’de ‘“AHMED!”’

Zaman ve evren dışı kimliğidir ‘“MUHAMMED!”’

‘“ALLAH’ın ölmez yüzü!”’ Say bak! ‘MUHAMMED ismi!’ (193)

‘“HAKK’ın fıtratı”’ ile çünkü dokundu cismi!

ALLAH kendi koymuştur! ‘“İLK BEŞ ZÂT !”’ ın adını!

Baba elbet adıyla bilir öz evlâdını!

Tam ‘19 harf’ eder EHL-İ BEYT’in beş adı!

Besmele harfleri de! Bir rastlantı kalmadı!

İsim ‘“Ol”’ emri gibi HAK ses! Boş bir lâf değil!

‘“Cennette hiç boş lâf yok!”’ ‘“Selâm”’ sırrına eğil!

Kur’anda ‘“19 kez”’ geçen bir tek söz ‘“isim!”’

İçimden gelir isme, bir ‘“Zebâni”’ diyesim!

Tam ‘“19”’ tânedir çünkü ‘“Zebâni”’ler de!

Bilgeysen! ‘Kalıp yapan!’ Ve yıkan! ‘Titreşim!’ De!

AHMED’den çıkıp nebi! Ayağına kapandı!

Ayağa kalkar kalkmaz ona içti ‘“İlk andı!”’

Zaten ‘“Kıyâmet!”’ Böyle ‘“Ayağa kalmak”’ demek!

‘“İçinde dinelmeye!”’ Ölmeden harca emek!

‘“HAK takdim etti onu ismiyle her nebiye!”’

‘“Onun yolunu açıp yardımcı olsun diye!”’

‘“Vaftiz”’ edilmiş oldu! ALLAH önünde o dem!

Çünkü ‘“Vaftiz”’ ile bak ayni sayı ‘“İlk Âdem!”’ (113)

‘Vaftiz’in kanıtıdır!’ ‘HAKK’ın inme nedeni!’ (223)

Kendisine bağladı! O da secde edeni!

Nebiden sonra çıktı! ÂLÎ nûr’undan ‘“Velî!”’

MUHAMMED ÂLÎ bir ‘“NÛR!”’ Yok ‘“Sonu!”’ Ve ‘“Evveli!”’

Titreşimine göre! Her ‘“RÛH”’ artık uyandı!

‘Bakılamaz ışığa!’ İçti ‘“İkinci andı!”’

‘“Söz verdi!”’ Can olarak indiğinde bedene,

Bağlı kalacak idi kendini neşredene!

B : DÜNYÂDA VAFTİZ !

‘Âdem’in cennetteki günahı! Gende mevcûd!’

‘VAFTİZ’le ancak bundan kurtulabilir vücûd!

‘ALLAH’ın oğlu ÎSÂ’ adına aziz peder,

Bu gerekçeyle, halkı vaftize davet eder:!

Îsâ bedeni (!) kutsal lokma ağızda erir!

Suçlu adın yerine papaz ‘yeni ad’ verir!

Haça çakılan Îsâ! Akan sâf kanı ile,

Kanını arıtırmış! Şeytan zaptetse bile!

Çünkü olmuşsun onun tövbe etmiş evlâdı!

Cehennemden kurtarmış seni! Bu ‘vaftiz adı!’

İki kaş ortasına damlatılır kutsal (!) su!

Cennet bağışı konur! Tezgâh güzel doğrusu!

‘Gülün ismi değişse! Kokusu değişmez’ der!

Şeykispir ‘Vaftiz’ ile çok usta alay eder!

Açıklayım ben sana! Nedir dünyâda vaftiz:

Duymadan kulağında ‘“Bir boru sesi!”’ Çok tiz!

Vaftiz! Canın rûhuyla bütünleşme işlemi!

‘“Yitik cennet”’i bulmak diye yorumla! Emi!

Ateş! Hava! Su! Toprak! Canı haça çakmıştır!

Hiç günâhsız olarak! Masum kanı akmıştır!

‘“Bilge!”’ Buna ‘Îsâ’nın haça gerilmesi’ der!

Can, maddeyi tercihi, kendi canıyla öder!

Dört çivi sökene dek! Can hep haça gerilir!

Bu işkence son bulur! Ne zaman ki erilir!

İki kaş ortasına damlatılan su ile,

Üçüncü göz açılmaz! Güler kargalar bile!

‘“Îsâ ölü diriltti!”’ ‘“Mesih olunca ismi!”’

Dirilttiği kendiydi! ‘“Yahya yıkadı cismi!”’

‘“Herbir hayvânın ise! İsmini koydu Âdem!”’

Hayvânlıktan kurtulma yolunu açtı o dem!

Ona değince yâni bir Hakeren’in eli,

İsmi değildir artık ‘Çift ayaklı memeli!’

Bir UFO gezintisi! Sanma hiçbir vizyonu!

‘Hakeren’in vaftizi!’ Diye yorumla onu!

‘Hak adımız’, HAK’taki kimliğimizin adı!

Bulamazsak! Oluruz sâde ‘kütük evlâdı!’

Her üç kutsal kitabın adı bak! ‘“En eski söz!”’

‘“İlk söz o!”’ ‘“En eskiler!”’ Hakerenlerdeki öz!

M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ

ANKARA – 31.03.2002