"ÜZEYİR GARİH’E"

Şehid oldu Üzeyir Garih! En kara günüm!

Babamın öldüğü gün kadar! Bilin üzgünüm!

Yirmi dört Ağustos’ta babam etmişti vefat!

Garih gibi, onda da vardı çok seçkin sıfat!

O doğmadan! Şeyh vermiş ona Üzeyir adı!

O adı! Ondan iyi hiç kimse taşımadı!

‘“Üzeyir!”’ Hem Tevrât! Hem Kur’anda seçkin Nebi!

Garih! Rûhuyla ona, hiç kalmadı ecnebi!

İnsânlıktı! ‘“Mescid-i Aksa!”’ Onun indinde!

Ayırım yapmadı hiç! Kardeş olan üç dinde!

Arap da! Yahûdi de! Ölse! Çekerdi acı!

Her ikisini! Kardeş yapmak idi amacı!

Kur’anda ‘“Üzeyir”’ O! Ve Tevrât’ta ‘“Uzayır!”’

Derdi ‘YARAB! Dost yapıp da! Düşmanları ayır!’

Dürüst! Bilge! Çalışkan! İnançlı! İnsân sever!

ALLAH da Elohim’e der! ‘Onu yanıma ver!’

Ağlıyor! ‘Yahûdi’nin seyir defteri!’ Sessiz!

Üzeyir’e! RAHMÂN’dan rahmet niyâz edin siz!

M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ

ÇEŞME-İZMİR / 25.08.2001