“YİRMİ YEDİ MAYIS SABÂHI”

TÜRKEŞ gece radyodan gür sesiyle bağırdı!

Sır kâtibi olarak sabâh beni çağırdı!

Dedi: ‘Başbakanlığı üstlenmiş bir askerim!

Bir misyona adadım kendimi! ALLAH kerim!’

‘Türkü öz benliğine döndürmek tek amacım!

Gerçekleştirmedikçe bunu, son bulmaz acım!’

‘Siz de savaşçısınız! Öz benlik sadedinde!

Ülkünüz, insânlığı uyandırmak her dînde!’

‘Sizi üç kitabınız ile ben tanıyorum!

Önseziniz hakkında şöyle yapayım yorum:’

‘İhtilâlden az önce yayımlayıp bir kitab,

İktidar partisine şu tarz ettiniz hitab’:

‘Doktor dedi; bu vak'a müzmin demagojidir,!’

‘Sen yaşlandıkça azdı!’

Reçetenin üstüne ‘Ancak Millî Bir Şokla,

Kabili şifâ yazdı!’

‘Kapakta Şarlo vardı! Dev aynası önünde!

Napolyon duruyordu! Kendi karşı yönünde!’

‘Bana güven verdiniz her üç eserinizle!

Parti kurup diyelim halka, ‘gel HAKK’ı izle!’

‘Yoksa, ülke gidecek beterden de betere!

Eşim babanla gitsin! Parti için notere!’

Dedim: ‘Bir ön şartım var! Siz bir telefon edin!

Açıklayım Radyodan halka nedir ‘“HANÎF DÎN!”’ ’

Emir verdi! ‘Mesajla radyoya gittim hemen!’

Yetkili dedi:‘Fitne olur bunu söylemen!’

Anladık tutulmuştu şimdiden köşe başı!

Vardı deveden büyük fil! Elde kaldı aşı!

Fitneden korkan güçler, fitne soktu vatana!

Ben Meclisime döndüm! O gitti Hindistan’a!

Bundan sonra etmedim hiçbir liderle temas!

ÂLÎ liderim oldu! AHMED yaptı iltimas!

M.H.ULUĞ KIZILKEÇİLİ

ANKARA – 09.04.1997